Algemeen

Vanaf 1 januari wordt de Wet Bopz vervangen door twee nieuwe wetten, de Wvggz (de wet verplichte ggz) en de Wzd (Wet zorg en dwang). De Wet Bopz (de wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen) zorgt ervoor dat patiënten, die door een stoornis van hun geestvermogens een gevaar vormen voor zichzelf of hun omgeving, gedwongen opgenomen kunnen worden. Dit kan alleen als dit gevaar op geen enkele andere manier voorkomen kan worden. Daarnaast biedt de wet de mogelijkheid om deze patiënten dwangbehandeling te geven, mits zij onder dwang zijn opgenomen.

Leiderschap in een continu veranderend fenomeen. Het is aan leiders van vandaag en morgen om geïnspireerd en effectief sturing te geven aan complexe vraagstukken en organisaties. Dit doen zij door hun binnen- en buitenwereld te verbinden, hoe onverenigbaar die soms ook lijken. Dat vraagt om (zelf)reflectie. Het vraagt om ontrafelen, heroriënteren en het geheel weer anders samenvoegen. Het vraagt om de wil en moed om te veranderen, de oorzaak op tafel te krijgen en op een verschil makende manier het gesprek durven voeren.

Afgelopen juni maakte minister Bruno Bruins, van Medische Zorg en Sport, bekend dat er een overgangsregeling zou komen voor verpleegkundigen die regieverpleegkundigen willen worden. Deze overgangsregeling werd uitgewerkt in een wetsvoorstel: Wet BIG II. Dit zorgde destijds voor veel onvrede en onrust onder verpleegkundig personeel, waardoor het voorstel op losse schroeven kwam te staan. Zij vreesden vooral voor extra (onnodige) bijscholing, de waarde van hun diploma en hun takenpakket.

De RVS, de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, stelt dat de huidige wet BIG niet toekomstbestendig is. Beroepen die onder de wet BIG vallen hebben een beschermde titel, om deze reden begrijpt de RVS dan ook dat het interessant is om hier in te staan. Echter stellen zij ook dat er sprake is van wildgroei m.b.t. de beroepen met een beschermde titel; ‘er zijn nu al 2400 beroepen. Voor burgers is niet meer duidelijk wie wat kan en überhaupt mag doen’.

Wil je er in het onderwijs tegenwoordig bij horen dan moet je op zijn minst een school zijn die innovatie en ontwikkeling dikgedrukt in de visie heeft vastgelegd. Daarnaast moet je zeker iets noemen over het ‘nieuwe’ werken in jouw organisatie: Scrum, agile, lean of Semco-style. Niets mis mee met deze nieuwe termen. Stilstaan is nu eenmaal achteruitgang. Wel is het van belang om te kijken of deze woorden geen hol omhulsel zijn, gekozen vanwege hun populariteit. Daar schiet het er helaas wel eens bij in. De woorden zijn leidend, de praktijk blijkt anders.

Om de instroom van bedrijfsartsen toe te laten nemen, staat de vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde (NVAB) in 2020 voor een belangrijk jaar. Met name als het gaat om structurele financiering van kwaliteitsbeleid en specifieke maatregelen om deze instroom te vergroten. De NVAB had dan ook verwacht dat dit in de begroting meegenomen zou worden, echter bleek dit niet het geval.

“Om problemen op de zorgarbeidsmarkt op te lossen moeten bestuurders in de zorg gaan samenwerken met mensen in een uitvoerende rol, zoals verpleegkundigen”. Dit zegt Marian Kaljouw, bestuursvoorzitter van de Nederlandse Zorgautoriteit. Kaljouw is zelf opgeleid als verpleegkundige en stond aan de basis van branchevereniging V&VN, waar zij ook bestuursvoorzitter is geweest.

Prinsjesdag 2019 is geweest. Het koffertje is geopend, plannen worden ontvouwd, de zichzelf opgelegde doelen en targets zijn verwoord. Kritische geluiden (zullen) volgen. In de aanloop naar Prinsjesdag hebben alle partijen en stakeholders het wensenlijstje ingediend. We polderen met focus. Er is meer aandacht voor het onderwijs en de zorg. Dat kan geen verrassing zijn. Scholen overwegen door een tekort aan leraren een vierdaagse ‘werkweek’; werkdruk in de klassen is dagelijks onderwerp van gesprek op de scholen en op de bestuurskantoren. Het kabinet heeft 13 miljoen euro beschikbaar gesteld om het lerarentekort aan te pakken. Dat is een target. Nu moeten ‘we’ het nog doen. En dat is altijd wat lastig bij targets, want niet alleen het resultaat blijkt in de praktijk van belang, maar ook hoe de weg er naar toe wordt gelopen. Wat is de weg, wat is de boodschap, wat is de toon? Hoe framen we targets dat het een logica kent? “We moeten het wel uit kunnen leggen”, zeker wanneer er sprake is van tekorten.

Afgelopen juni maakte minister Bruno Bruins, van Medische Zorg en Sport, bekend dat er een overgangsregeling zou komen voor verpleegkundigen die regieverpleegkundige willen worden. Dit is een nieuw op te nemen beroep in het BIG-register en is bedoeld voor verpleegkundigen die zich in de toekomst als regieverpleegkundige willen registreren maar nog niet over de juiste kwalificaties beschikken. De overgangsregeling is uitgewerkt in een wetsvoorstel en luistert naar de naam: Wet BIG II.